اخترک(همراه با سیاره ی مشتری)

یک گفتگوی خودمانی با مشتری!!

س : سلام رفیق بزرگ . این درسته که می گن بزرگی شما مال اینه که گازی هستین؟

ج : من نمی دونم چرا هر وقت مردم بوی گاز رو حس می کنن یاد من می افتن!بله، درسته. اما فقط من این طور نیستم . سه تای دیگه یعنی، زحل، اورانوس و نپتون هم از گاز درست شدن. البته اونها هم بزرگن، اما نه به اندازه ی من! یک عده اسم ماها رو سیارات غول پیکر گذاشتن. اون چهار تای اولی که جامدن، خیلی از ماها کوچیک ترن. تازه، اونها نزدیک خورشید جمع شدن، اما ماها خیلی از خورشید دورتریم.

س: صبر کن، چهار تا سنگی و چهار تا گازی که میشه هشت تا. پس آخری، یعنی پلوتون چی میشه؟

ج : آها ،بله، اون چی میشه. مگه نمی دونی بعضی از اختر شناس ها اونو اصلا سیاره حساب نمی کنن؟ اون یکی خیلی دوره، خیلی هم کوچولوئه . خودمن می گم اون یه کوتوله است. خیلی خوب، حرف های خودمون رو بزنیم. حالا از من بپرس دیگه.

س : خیلی خوب، چقدر بزرگین؟

ج : من 300 برابر از زمین سنگین ترم و اگه همه ی سیارات دیگه رو یک جا جمع کنیم، من هنوز به تنهایی دو برابر اونها هستم. اگه زمین به اندازه ی توپ تنیس باشه، من به اندازه ی توپ بسکتبالم. چقدر میشه؟ 

س : معلومه ، خیلی بزرگین. اما چطور شد که این قدر بزرگ شدین؟

ج : چقدر وقت داری؟ داستانش طولانیه. اصلش به 4 میلیارد سال قبل بر می گرده که منظومه ی شمسی داشت تشکیل می شد. همه ی ما از ابری بوجود اومدیم که ذرات غبار و گاز داشت. اون ابر شروع به چرخیدن کرد و کرد تا اینکه در وسطش خورشید تشکیل شد . می دونی یعنی چی یا نه؟

ادامه دارد...شما سوالی از سیاره ی مشتری ندارید ؟