اخترک (ادامه ی یک گفتگوی خودمانی)

س : معلومه ، خیلی بزرگین. اما چطور شد که این قدر بزرگ شدین؟ 

ج : چقدر وقت داری؟ داستانش طولانیه. اصلش به 4 میلیارد سال قبل بر می گرده که منظومه ی شمسی داشت تشکیل می شد. همه ی ما از ابری بوجود اومدیم که ذرات غبار و گاز داشت. اون ابر شروع به چرخیدن کرد و کرد تا اینکه در وسطش خورشید تشکیل شد . می دونی یعنی چی یا نه؟ 

س : نه نمی دونم؟ 

ج : آها... خورشید خیلی داغ بود. داغ تر از همه جای دیگه ی اون ابر. بعدش سیارات از باقیمانده ی ابر درست شدن. اونهایی که به خورشید نزدیک تر بودن، چون هسته ی فلزی داشتن، می تونستن اون همه گرما رو تحمل بکنن. 

س : خوب، پس جنس شما از چیه؟  

ج : گاز سرد مثل بخار آب، متان، مواد یخی. ماها از این مواد تشکیل شدیم والبته مقداری هیدروژن،هلیوم، کربن، نیتروژن و اکسیژن هم داریم. به علت سرد بودن، مقدار ماده ی بیشتری می تونست توی ماها که دور بودیم جمع بشه. به همین علت بود که این قدر بزرگ شدیم. هر چی یک سیاره بزرگ تر باشه، نیروی گرانشی بیشتری هم داره و می تونه مواد زیادتری رو جذب خودش بکنه. هیدروژن و هلیوم به علت سبکی زیاد، زودتر به داخل ماها کشونده شدن و ما بزرگ تر شدیم.  

س : پس یعنی شماها اصلا جامد نیستین؟  

ج : باید بگم نه. ازکجا فهمیدی؟ متاسفم. ما سیاره های گازی ، پوسته ی جامدی نداریم. یعنی ما مثل زمین نیستیم که آسمون بالای سرمون و زمین سخت زیر پامون باشه. اتمسفر ما، هرچی پایین تر بریم، غلیظ تر میشه، چون که گازهاش به همدیگه فشرده می شن. مرز بین اتمسفر و اقیانوس هیدروژن من خیلی مشخص نیست و گاز ها تا حدودی هنوز در اونجا در هم داخل شدن. اما بعد از اون، تا نزدیک هسته ی کوچیکم، حالت مایع دارم. البته، این هسته برای من کوچیکه، اما خودش به اندازه ی کره ی زمینه! 

س : دیگه چه فرقی دارین؟ 

ج : ما حلقه داریم. قمر هم زیاد داریم . ما خیلی خیلی سردیم و خیلی هم دوریم.

س : اینو که قبلا هم گفتین. 

ج : نه ، فقط گفتم دوریم. 

س : فکر می کنم حالا دیگه درباره ی شما زیاد چیز می دونم. اما آخرین سوال ؟  

ج : بله ؟ 

س : این بو مال چیه؟ ...