چشم های آسمان(یک قصه ...یک کلاس)

کی از همه مسن تره؟

پدربزرگ که 90 سالشه،

نه، مادربزرگ علی 130 سالشه.

نه، اینا خیلی کمه، کسی که از همه مسن تره، قبل از همه به دنیا اومده، بعد از همه از دنیا می ره، اون کیه؟

بله! ننه خورشید، اون از همه مسن تره، اون هیچ وقت پیر نمی شه، خسته نمیشه، اما چرا؟ امروز انگار خسته و کلافه اس.

ننه خورشید که حسابی از تابیدن خسته شده بود و از بس که سیاره ها دورش چرخیده بودند، سرش گیج می رفت، از خدا خواست بازنشسته اش کنه تا بره واسه خودش استراحتی بکنه. و خدا درخواستشو قبول کرد و به جاش یه خورشید دیگه آورد، خورشیدی که کوچیکتر بود، خب این یعنی ، زمین روشناییش کم شده بود، تازه همیشه ام سرد بود، آدما اعتراض کردند؛ وخدا اینبار خورشید دیگه ای آورد، این یکی مغرور بود، دوست نداشت بتابه، دوست نداشت نگاش کنند، دائم یه تیکه ابر جلو صورتش می گرفت، همیشه ی خدا بارون بود و خورشید خانم مغرور پشت ابرا می خندید،این یکی هم نمیشه، اوه...این یکی....به نظر شما این یکی چه جوریه...دوست دارید خورشید جدید چه شکلی باشه، چه جوری باشه...؟؟ 

(گروه سنی "ب" به نجوم علاقه ی زیبایی دارند، با آسمون به آسونی دوست میشن، امروز که می خواستم از خورشید براشون بگم با یه داستان تخیلی و فی البداهه شروع کردم، بچه ها خورشید های خیالیشونو نقاشی می کردند، و به قصه گوش می دادند، شیوه ی جالبی بود. ننه خورشید دوستت داریم.)