چشم های آسمان

زندگی دیدن یک باغچه از شیشه ی مسدود هواپیماست.

خبر رفتن موشک به فضا،

لمس تنهایی ماه،

فکر بوییدن گل در کره ای دیگر...

کی میگه رفتن به فضا هزینه ی زیادی می خواد، من امروز به فضا رفتم ، چه جوری؟ ساده! با موشک کاغذی که بچه ای اون رو ساخته بود. روی ماه فرود اومدم ،نمی دونید چقدر با شکوه بود، به زمین نقره ای رنگش دست کشیدم، چقدر جای آروم و ساکتی بود، دلم می خواست ساعتها از اون بالا زمین رو نگاه کنم، با شگفتی اطراف را گشتم ، قدم زدن بر روی ماه هم جالبه هم عجیب! ماه تنها بود، خیلی تنها...تنها تر از همه ی آدمایی که با وجود اینهمه سرگرمی و دوست و آشنا دم از تنهایی می زنن، تنها دلخوشی اش نوری بود که از خورشید جذب می کرد.آرزو می کردم بتونم کمی بیشتر پیش ماه بمونم. تو همین فکرا بودن که چشمم به چیز کوچک خوش رنگی افتاد... کمی جلوتر رفتم، درون چاله ای کم عمق، گل زیبایی روئیده بود...یگ گل اونم روی ماه!! باورم نمی شد، سریع خم شدم و گل زیبا رو لمس کردم، خواب نبود...یه گل واقعی ...سردیشو حس کردم ، بوی ملایمی داشت ، بویی که با بوی گلای دیگه فرق داشت، همانطور که به گل خیره شده بودم ، یکدفعه...( و شما با تخیل و خلاقیت زیبایتان قصه ی کوچک منو ادامه دهید...)

دوستای خوبم، می خوام با کمک هم قصه های تخیلی بسازیم ، قصه هایی که می تونن ما رو به فضا ببرن ، کافیه کمی تمرکز کنیم ، چشمامونو ببندیم و همدیگرو روی کره ای دیگر ملاقات کنیم، منتظر جملات زیبا و تخیلی شما عزیزان هستم...

من و بچه های کانون مدتی ست مشغول ساخت قصه های تخیلی هستیم، آن هم از جنس آسمان، به این صورت که قصه را با گفتن جمله ای تخیلی شروع می کنیم و بچه ها با تکیه بر آن جمله ،جمله های خودشان را می گویند ، در نهایت قصه ای زبیا و تخیلی ساخته می شود.اینجا نیز ما می خواهیم همین کار را با تخیل شما دوستان انجام دهیم.